Slecht luisteren met loslopen || Update

Dankzij jullie tips gaat het echt heel erg goed!

Vorige week ging ik toch weer heel veel met haar trainen en oefenen in een aanlijngebied maar zodra ik in het losloopgebied kwam had dat geen zin meer. Ze luisterde toen niet meer, tenzij ze iemand zag lopen. Dan wist ze dan ze meteen bij me moest komen en dat deed ze ook. Maar verder was ik wel teleurgesteld en geirriteerd.

Toen besloot ik het echt volledig op jullie manier te doen, door haar niet meer zonder reden te roepen. Dat ging plotseling veel beter. Nu let ze ook meer op mij en ze is ook ontspannen. Ze kan nu zelfs los op plekken die ik eerst niet vertrouwde en doet het daar perfect.

Ik moet alleen wel blijven opletten. Vandaag was er iemand met een jonge herder en het ging eerst goed, maar toen ik die vrouw later weer zag wilde die hond achter Penny aan rennen en dat vond ze heel eng. Ze hoorde de eigenares roepen en ze begon meteen op een snel tempo weg te draven. Ze wilde echt vluchten. Ik kon haar met het 'wacht' commando tegen houden en heb haar heel rustig aangelijnd. Maar ik was wel wat geschrokken. Ik ga haar toch weer sneller aanlijnen als ik iemand zie lopen om te voorkomen dat het wel weer mis gaat.

Dat gaat super, zo te lezen!

Niks mis met zelf oplettend zijn en je hond tijdig aan te lijnen. Zo voorkom je mogelijke conflicten en voel je je daar ook zelfzekerder bij. Da's helemaal , hoor!

Super goed!

Ik gebruik ook het woord: wacht, als ze moet blijven. Super goed gedaan.

Zo heb je gemerkt, dat je toch de controle hebt! 

Blokkies gekookte kipfilet al geprobeerd?

RVS: Bedankt voor de tip. Dat wil ik wel proberen maar ik denk niet dat mijn moeder dat goed vind. Misschien kan ze kiprestjes wel voor Penny koken maar ik denk niet dat dat vaak gaat gebeuren. Penny vind geitenkaas ook heel erg lekker dus dat is voor nu wel voldoende.



Het gaat heel goed. Ze luisterd als het nodig is en blijft over het algemeen bij mij in de buurt. Ze is laatst twee keer echt geschrokken en begon toen weg te rennen/galloperen. Maar met het comando 'wacht' kon ik haar meteen tegenhouden zonder moeite. Ze was daarna ook weer helemaal rustig. Dat is echt super Laatst liep ik ook met iemand samen waardoor ik minder op Penny lette. Ik had verwacht dat ze dan vervelend zou doen (doet ze vaak als ik niet kan opletten) maar dat was totaal niet zo. Ze heeft toen juist nog meer op mij gelet en bleef uit zichzelf bij mij.

Ik heb haar vandaag ook in een bos losgelaten wat ik echt nooit doe. Dat ging heel erg goed, maar dit ga ik niet vaker doen want het was in het aanlijngebied en er loopt elke middag iemand met een hele aggresieve hond. Daar valt Penny ook naar uit en ik vind het dus niet veilig om haar daar los te laten. Ze liep trouwens los in het aanlijngebied omdat het losloopgebied afgesloten was en het was echt heel erg rustig.

Ik merk nu trouwens ook dat ze weer wat eigenwijzer wordt. Als zij een andere kant op wilt gaat ze stil staan en wacht tot ik ook die kant op loop.

Ze wacht, dan kan je ook zeggen: kom, we gaan de andere kant op.

En dan loop je die kant uit. Ik denk dat ze zal komen.

Soms is het ook leuk, om je hond de route laten bepalen.

Doe ik ook regelmatig. Als ik toch een andere kant op ga, zeg ik dat. 

Vandaag ging het echt weer heel erg slecht. Zo slecht heeft ze in geen tijden geluisterd...

Ze ging steeds heel ver weg van mij vandaan en ging dan naar eten zoeken. Als ik haar riep ging ze de andere kant op en als ik haar bij haar tuig wilde pakken liep ze weg. Het was echt vreselijk. Ik snap echt niet wat ik mis heb gedaan... Of is het misschien stress van alle dierenarts bezoekjes de laatste tijd?

Morgen kan ik sowieso niet echt met haar wandelen. Haar gebit wordt morgen (onder narcose) schoongemaakt en volgens de dierenarts zal ze de rest van de dag moe zijn. Maar wat adviseren jullie? De komende tijd weer aanlijnen of gewoon weer opnieuw proberen?

Als je hond van je wegloopt en er een spelletje van maakt, stop dan met haar te roepen. Wind je niet op en laat haar uit zichzelf naar jou toe komen.

Bij elke hond werkt het anders, dus je moet even aftasten waar ze het best op reageert. Hier een greep uit de mogelijkheden:

- Ga gewoon ergens zitten (op de grond, op een boomstronk) en wacht, zonder naar de hond te kijken

- Lok haar met iets wat haar interesse wekt: je verstoppen, tussen de struiken gaan scharrelen alsof daar wat te vinden is, megagek doen, vreemde geluidjes maken, enz.

- Loop zwijgend en snel de andere richting op.

Als je hond dan naar je toekomt, lijn je haar rustig aan en vervolg je je weg alsof er niets gebeurd is.

Laat haar die wandeling dan niet meer vrij, want ik heb de indruk dat je je erg onzeker voelt en het weglopen nogal zwaarwichtig opneemt. Dat legt extra druk. Dus bespaar je de onrust en loop gewoon de wandeling uit met je hond aan de lijn. Daar voel je je op dat moment waarschijnlijk het comfortabelst bij.

Sorry, dat ging dubbel, de site draait vandaag een beetje gek 

Bedankt voor jouw reactie, aan jouw reacties heb ik altijd heel veel :)

Als Penny na een tijd niet komt loop ik vaak eerst weg en als ze dan nog weg blijft ga ik naar haar toe en lijn ik haar aan. Dan 'straf' ik haar door haar een tijdje aan een hele korte lijn naast me te laten lopen waarbij ze niet mag snuffelen. Dit heeft alleen weinig zin bij dit probleem (het werkt wel als ze weg loopt om ergens te eten, dan doet ze het bij die plek niet meer). Maar vervolgens laat ik haar wel weer los, dit doe ik omdat ik dan toch hoop dat het weer goed gaat maar dat is niet altijd zo. Misschien moet ik haar vervolgens als ze niet heeft geluisterd wel aangelijnd houden.

Vandaag ging het veel beter, ze was weer precies zoals hoe ze normaal is. Ze luisterde beter en was meer op mij gericht. Het hele probleem was eigenlijk weg. Ik denk dat het de vorige keer zo slecht ging vanwege de stress die ze had van alle dierenarts bezoekjes. Ze was toen ook helemaal niet op snoepjes gericht dus misschien voelde ze zich gewoon niet lekker.

Als ik dit zo lees denk ik eerlijk dat je echt veels te veel bezig bent, dat ze naar je moet luisteren.

Begrijp me niet verkeerd, tuurlijk wil je een goed luisterende hond. Ik weet er alles van dat een hond soms niet luisterd. Ik heb een terriër kan je na gaan.


Maylo luisterd soms ook niet...en 2 jaar geleden was het helemaal een ramp. Meerdere keren dat hij zich er tussen uit naaide (om het grof te zeggen) omdat hij weer iets had geroken. Ik als een idioot er ook nog eens achteraan.....nu heb ik zoiets van 'je zoekt het je maar uit'. Ik loop gewoon door en meneer komt dan heeeeel snel achter me aan. Ik beloon hem dan wel gewoon dat hij dan komt. Ik roep niet meer dan 3x....na 3x loop ik door. Het is namelijk zo als hij me nog ziet en hoort dan denkt hij 'o die is er nog, dan kan ik nog effe hier en daar snuffelen'. Zeg ik niks en hij ziet me niet meer dan raakt hij toch lichtelijk in paniek.


Gisteren ook, meneer ging achter een kat aan en dat kwam eigenlijk door de hond van een vriendin. Nou Maylo was zo druk bezig met zoeken dat wij ons op een bankje hebben gezet en gewacht. Hij blijft dan wel gewoon in zicht en na 10 min kwam hij naar me toe. Beloont en aangelijnd en na 2 min mocht hij weer los.

Ik verlang niet meer te veel van hem, hij luisterd heel goed voor een terriër, maar het blijft een terriër.

 Bedenk wel dat je hierdoor eigenlijk de boodschap meegeeft dat aanlijnen = niet prettig.

So what als je hond eens een keertje  bananen in de oren heeft. Lijn haar aan en wandel gewoon verder, niks ergs gebeurd, toch?

Maar straf haar niet, want dat geeft alleen maar een negatieve connotatie met het aanlijnen.

Ook aan de lijn lopen moet gewoon leuk en prettig zijn.

Hierdoor zal ze het veel minder erg vinden dat ze aan de lijn moet, en daardoor zal ze ook veel minder willen ontsnappen aan het aanlijnen.

Ik denk ook dat je een hond inderdaad niet moet "straffen" als die niet komt, gewoon aanlijnen en normaal verder lopen  

En als ik je topic zo lees krijg ik net als Maylo het idee dat je er best wel heel erg mee bezig bent, al kan ik dat natuurlijk niet echt oordelen vanaf een computer scherm  Maar ik denk dat het belangrijk is om er even bij stil te staan dat een hond niet gemaakt is om altijd maar naar alles te luisteren wat het baasje zegt. Natuurlijk is het leuk als je hond goed luistert en los kan lopen en bezig zijn met daarvoor trainen is heel belangrijk, maar we moeten niet vergeten dat een hond ook zichzelf wil zijn en af en toe zijn eigen ding wilt doen  Ik denk dan ook dat je niet elke uitlaatbeurt constant haar bij je moet gaan roepen, ik weet niet of je dat nu doet? Het klinkt als een iet wat eigenwijs hondje, en zeker aan eigenwijze hondjes moet je niet te veel gaan vragen, maar juist heel erg met mate, dat werkt voor hen veel beter. Ook alleen trainen met positief belonen, niet met straffen. 

Als ik met mijn dames ga lopen en ze gaan los dan laat ik ze ook lekker hun ding doen. Vaak gaan ze eerst keihard racen en spelen met elkaar, dat gaat dan over in heel veel snuffelen, takjes kapot maken, blaadjes achterna racen etc. Als dat allemaal te lang duurt dan kan ik ze wel gaan lopen roepen, maar dan komen ze echt niet hoor, lekker ravotten in de natuur vinden ze veel leuker! Daar heb ik me intussen bij neergelegd en ik ben echt heel blij dat ik dat gedaan heb... ik merk zelf dat ik veel relaxter wandel nu  Ik ga naar buiten voor de hondjes... Als de hondjes dan 10 minuten lang bezig willen zijn met takjes slopen, tja waarom niet, ik ga wel lekker in het gras zitten of op een bankje en wacht wel, als zij zich maar vermaken en voldaan zijn als we weer binnen komen vind ik het goed  Ik laat ze ook wel eens de route bepalen die we lopen, prachtig is dat, zodra zij dat door hebben zie je de kopjes flink de lucht in gaan, staartjes omhoog, je ziet ze gewoon denken, klaar voor avontuur! Schijnt ook heel goed te zijn voor het zelfvertrouwen van een hond, dus wellicht ook een idee voor Penny, omdat ze nog wel eens schrikt? 

eens met anouk en alaska. Denk dat anders denken je al helpt. Verstop je achter een boom laat d'r maar eens schrikken 

 hoe heb je dat jou honden aangeleerd zelf kiezen? ik zeg dat ook wel eens en dan kijkt die me beetje vreemd aan. Of hij pakt het pad wat we de vorige x ook gehad hebben. Hoe weet je dat je hoen dan ook echt kiest? 

Volgensmij is hummie ook wat licht autistisch als we meestal die kant opgaan en ik pak een andere kant kijkt die me aan zo van hallo vrouwtje ik weet zeker dat we deze kant moeten hebben. Terwijl nieuwe gebieden vind die erg leuk.. dan heeft die ook wat meer de bananen in de oren. Ik ben paar keer de weg kwijtgeraakt Hummie wees me de weg terug.. foutloos onvoorstelbaar hoe snel die dat weet. Kan natuurlijk ook zijn dat die denkt ohnee he ze gaat weer verdwalen 

Eigenlijk heb ik dat helemaal niet aangeleerd, maar gewoon gedaan. De eerste keer dat ik dit deed had ik alleen Jenny nog, ik deed toen haar tuig om en de lange lijn er aan. We stapte naar buiten bij de voordeur en dan is het eigenlijk alleen een kwestie om jezelf als volger te gaan gedragen, niks zeggen of iets, gewoon je hond volgen en genieten van de wandeling.

Jenny ging toen bij de voordeur rechts af, wat we altijd doen, dat zit er gewoon in denk ik. Eenmaal bij het parkje wou ze snuffelen aan het gras en de bomen, heel veel snuffelen. Ik volgde haar, van de stoep zo het gras in. Als ik normaal loop dan laat ik haar nooit super lang snuffelen, dan vind ik het na een halve minuut op 1 plek wel weer mooi geweest, maar als zij de weg bepaald niet, dan blijf ik 10 minuten staan als zij dat nodig vind, dus toen ook zo gedaan en we hebben daar inderdaad een behoorlijke tijd gestaan.

Het was denk ik pas bij de bosjes dat ze door had dat zij de leiding had, normaal mag ze van mij niet te ver in de bosjes. Zij moet normaal namelijk zorgen dat zij in mijn zicht blijft, maar nu waren de rollen omgedraaid, ik moest zorgen dat ik in haar zicht bleef, dus nu mocht het wel. Ze was daar los van de lijn, dus ik liep naast de bosjes met haar mee. Toen bij onze vaste afslag naar rechts ging ze ineens naar links al snuffelend, lekkere onbekende luchtjes natuurlijk, daar waren we nooit heen geweest omdat we dan weer terug lopen in een stuk woonwijk. Vanaf daar was alles nieuw en maakte zij alle besluiten van welke kant we op gingen, ze had het toen echt door. Wonder boven wonder kwamen we uiteindelijk vanzelf weer uit bij de voordeur (hoe wist ze dat toch?). Dat was in totaal een wandeling geweest van ik denk een half uur tot een uur, maar bijna de helft van die tijd heeft ze gebruikt om uitgebreid te snuffelen en ze heeft ook 5 minuten lang op een stok zitten kauwen (tja als zij zich maar vermaakt he?).

Ik denk ook wel dat sommige hondjes, zelfs als je hun constant gaat volgen, alleen hun eigen bekende rondje willen lopen. Zo is de hond van mijn ouders ook, die wilt gewoon lekker zijn vertrouwde rondje doen en dan is hij tevreden, die heeft niet zo'n behoefte aan nieuwe plekjes ontdekken en dat is prima, dan "kiest" hij eigenlijk ook zelf toch 

 dankje voor de uitleg. Ga het toch nog eens proberen . Hummie vind het juist keileuk al die nieuwe geurtjes. Maar het lijkt soms of hij bepaalde kant opgaat omdat dat altijd zo is.. niet omdat hij doorheeft dat hij mag kiezen. Dus ik moet zorgen dat hij dat doorkrijgt. Al ben ik wel bang dat die gaat trekken als een gek.  Is dat bij jou niet zo?

Nee daar had ik geen last van, maar Jenny loopt ook van nature best rustig en relaxed als we wandelen en ik had daarbij een lange lijn gebruikt van 8 meter. De paar keren dat ze wel bijna aan de lijn ging trekken liep ik er achteraan. Als ze bijvoorbeeld verder het gras op wou lopen om te snuffelen ging ik van de stoep af en het gras in. Verder liep ze los waar het kon. 

 Ga eens naar een wandelgebied dat hij (of jullie beiden) niet kent. Alles nieuw, en dan lekker de hond z'n ding laten doen. Echt leuk (vooral als ze de paadjes afstappen, hihihi)!

Bedankt voor alle reacties. Ik ga later op alles reageren

Ik wilde wel alvast melden dat het vanochtend heel erg slecht ging. Ze heeft niets anders gedaan dan weglopen en poep eten (heeft ze nooit gedaan tijdens het loslopen). Ik heb steeds heel lang op haar moeten wachten en een paar keer was ze zo ver weg dat ik haar niet meer kon zien.
Ik ben heel erg teleurgesteld in haar en ik ben ook erg verdrietig dat het zo ging.

Wat naar! Misschien als je aan het begin van de wandeling merkt dat het slecht gaat dan gewoon aangelijnd verder lopen met evt een lange lijn? Het is natuurlijk wel de bedoeling dat het wandelen leuk blijft, zowel voor hond als baas  En dan de volgende wandeling weer een nieuwe kans

Bedankt voor alle tips en reacties!

Sorry maar dit wordt een hele lange update, er is echt heel veel veranderd :)

Inmiddels lijn ik Penny als ze niet luistert niet meer aan als 'straf'. Ik merkte ook dat ze als ik haar wilde aanlijnen regelmatig weg dook en dat helemaal niet wilde. Nu doet ze dat niet meer. Soms gaat ze wel aan de lijn maar dan krijgt ze alsnog alle ruimte.

Verder hadden jullie wel gelijk met dat ik te veel me op het luisteren richt. Dit vind ik nog steeds heel erg moeilijk, ik had altijd overal gehoord, gelezen en gezien dat een hond meteen moet luisteren en anders niet los hoort te lopen. Hierdoor ben ik wat onzeker geworden. Nu gaat dat weer beter.

Verder heb ik heel veel gehad aan de reactie van Anouk met Jenny en Molly. Als het bij Penny te lang duurde of ze zat te eten liep ik gewoon door, maar uiteindelijk merkte ik dat dat bij Penny totaal niet hielp. Ze ging dan nog langer door en omdat ze niet achter me aan kwam raakte ik haar kwijt. Vervolgens luisterde ze ook meer niet door de afstand die er tussen ons was.

Nu doe ik dat niet meer. Als ze wilt snuffelen blijf ik wachten tot ze klaar is. Dan komt ze vaak naar mij toe alsof ze even wilt zeggen dat ze weer door kan lopen en dan beloon ik haar. Vervolgens lopen we verder. Dit gaat heel fijn. Penny heeft nu heel veel plezier in de wandelingen.

Ik ben er ook echter gekomen dat dat poep eten van haar ook aandacht trekken is. Als ze het nu doet loop ik rustig zonder wat te zeggen naar haar toe en dan haal ik haar daar weg of dan gaat ze vanzelf weg. Hierdoor doet ze het eigenlijk niet meer. Misschien 2 keer per wandeling maar dat is echt niets als je het vergelijkt met wat ze eerst deed. Eerder gaf ik haar wel steeds aandacht, door wat te zeggen of boos achter haar aan te lopen.

Hetzelfde geld voor haar 'wegloop gedrag'. Soms liep ze plotseling een heel andere kant op. Dan liep ik achter haar aan om haar weer bij mij te krijgen en dan ging ze steeds sneller. Laatst bleef ik gewoon staan. Toen draafde ze ook weer weg. Echter stopte ze al heel snel en keek dan naar mij in hoop dat ik achter haar aan zou komen. Dat deed ik niet. Toen draafde ze nog een stukje verder maar kennelijk vond ze het niet meer leuk. Ze kwam heel snel weer terug.

Ze luistert nu ook weer net zo goed als eerst, als ik haar roep omdat er iets aan de hand is komt ze meteen en ze let ook veel op mij. Laatst liep ze op het veld en ik liep op een paadje met veel struiken en bomen. Ik kon haar wel zien maar zij mij kennelijk niet. Eerst keek ze al steeds mijn richting op maar toen raakte ze plotseling een beetje in paniek. Ze dacht dat ik er niet meer was. Toen ik haar riep kwam ze ook meteen helemaal blij op me af rennen :)

Dat is echt bijzonder want eerder als ik me had verstopt keek ze niet eens op.

Haar vluchtgedrag wordt ook steeds minder en ze komt steeds eerder bij mij. Laatst was er aan het einde van het pad een wolfshond die een hardloper achterna ging, de hardloper ging schreeuwen en gillen en de eigenares ook. Penny schrok hier heel erg van en rende weg, maar nadat ik twee keer het wacht commando had gegeven luisterde ze en daarna kwam ze uit zichzelf naar mij toe. Ik was heel erg trots :D

Ze wordt trouwens ook socialer, waarschijnlijk omdat ze heel veel verschillende honden tegen komt. Ik leid haar nog wel veel af en lijn haar nog steeds aan maar als ze wilt snuffelen laat ik het toe. Laatst wilde ze zelfs een mechelse herder begroeten en ze is normaal heel erg bang voor dat ras. Het enige wat jammer is is dat ze nu zo gewend is aan dat ik haar afleid en aanlijn dat ze als ze wel bij andere honden los loopt ze wat onzekerder is. Dat is ze namelijk niet gewend. Ik laat haar nu bij honden die ik wel vertrouw gewoon loslopen zodat ze misschien wat zekerder wordt.

Super fijn dat het nu beter gaat! Nu lekker zo door blijven gaan, zo te horen komt Penny ook steeds meer in haar element nu... top! 

Ik wilde even melden dat het momenteel nog steeds goed gaat. Er was weer een periode waarbij ze weer vervelend was maar de laatste dagen gaat het weer goed. Ik heb haar gisteren zelfs op een hondenstrandje losgelaten terwijl er heel veel andere honden liepen. Dat ging echt goed. Zij was de enige die meteen reageerde als ze geroepen werd. Andere mensen moesten roepend en schreeuwend achter hun hond aan rennen

Maar er is wel iets wat ik vreemd vind. Als ik haar alleen loslaat gaat alles goed, maar als ik haar samen met mijn moeder loslaat veranderd ze echt in een monster. Zodra ik de riem los klik rent ze weer weg om ergens poep te eten. Mijn moeder wordt dan boos en rent achter haar aan. Dit zorgt er sowieso voor dat ze het blijft doen maar het is echt vreemd. Mijn moeder heeft dit vaker en laat haar om die reden nauwelijks los. Helaas wilt ze ook niet naar mijn advies luisteren, ze is niet zo geduldig.
Penny blijft nu in ieder geval aan de riem als ik samen met mijn moeder wandel, ook omdat ik het idee heb dat ze daarna bij mij ook weer minder gaat luisteren.
Maar ik vind het wel heel erg vreemd...

misschien gaat de spanning van je moeder over op Penny, en reageert ze dat op die manier af.

Dat kan. Gelukkig doet ze het bij mij nog steeds heel goed want ik was even bang dat dat niet zo zou zijn.

Vandaag ging het ook goed, maar ze was plotseling weer best wel angstig. Vanochtend tegen twee grote jachthonden, daar wilde ze voor weg vluchten. Ik had dat al verwacht dus ze zat aan de lijn. Vervolgens ben ik naar die honden toe gegaan en toen Penny ze van dichtbij zag vond ze ze eigenlijk wel heel leuk. Ze was erg enthousiast. Daarna heeft ze samen met die twee honden losgelopen. Ik dacht dus dat het helemaal goed was.

Vanmiddag wilde ze echter weer vluchten, deze keer voor een zwarte hond, normaal is ze niet meer zomaar bang. Ik vond het heel erg vreemd en ook wel jammer. Ze reageert nog wel op commando's op zo'n moment, maar ik hoop echt niet dat ze weer moeilijk gaat doen. Het kan misschien ook aan de plek liggen, ik was wel wat zenuwachtig omdat ik een tijd geleden belaagd ben door een buitenlandse jongen op een afgelegen plek en deze plek was ook wat afgelegen.

Het lijkt me best normaal als ze af en toe een hond eng vindt? Net als jij die jongen eng vindt en dus logischerwijs ook niet altijd stoicijns rondloopt.

Waren die honden ook aan de lijn? En hoe kalmeer jij haar?

Klopt, dat is ook normaal. Dat ze het 's ochtends deed vond ik ook niet erg. Ik vond het alleen vreemd dat ze het 's middags ook deed.

Beide keren waren de honden niet aan de lijn, maar die jachthonden keken niet eens naar haar. De zwarte hond kwam wel naar haar toe lopen en hij was wat enthousiast. Kalmeren doe ik niet heel erg omdat ik weet dat ze dan vervolgens helemaal in paniek raakt. Vaak leid ik haar af met een snoepje en loop ik een andere kant op, niet de kant waar zij naar toe wil vluchten. Soms loop ik naar de hond toe als die zoals die jachthonden Penny negeert en dat vind Penny uiteindelijk ook niet erg. Dan is ze niet meer bang.

Maar momenteel doe ik het vaak anders, ik laat een deel van de lijn los waardoor ik alleen het handvat vast hou (lijn is 8 meter) en dan probeer ik haar te laten wachten zonder dat ze bij het einde van de lijn komt. Dit doe ik ook zodat ik weet of ik haar als ze los zou zijn ook bij me kan houden. Dat gaat eigenlijk altijd goed. Als ze rustig is beloon ik haar en gaan we gewoon verder.

Het gaat nu plotseling weer heel erg slecht... Luisteren doet ze wel, maar ze loopt steeds weg. Dit doet ze voornamelijk om poep te eten maar ik heb momenteel ook het gevoel dat ze me gewoon aan het pesten is. Ze rent plotseling weg en reageert niet op geroep. Soms stopt ze nog even om naar mij te kijken en dan rent ze door. Ik wordt er gewoon helemaal gek en verdrietig van. Soms is ze echt heel erg ver weg en ik weet niet wat ik er tegen moet doen. Dit doet ze nu al drie dagen.

Momenteel wacht ik als ze weg is gelopen, roepen heeft toch geen zin en als ik doorloop gaat ze nog verder weg.

Dan zou ik haar voorlopig liever aan de (lange) lijn houden. Beter ontspannen aan de lijn dan voor jullie beiden de stress.